“The rage virus was not the real infection — it was guilt.” มีเพียงไม่กี่ภาพยนตร์ในโลกที่สามารถสร้าง “ความหวาดกลัวเชิงศีลธรรม” ได้ลึกเท่ากับ 28 Weeks Later…

เมื่อจรวดพิสัยไกล (ICBM) ที่ไม่ระบุผู้ยิง พุ่งผ่านแปซิฟิกมุ่งหน้าสู่เมืองชิคาโก ภายในเวลาราว 18 นาที เขตอำนาจสูงสุดของสหรัฐฯ ถูกเปิดหน้าแสดง: ห้องชั้นสูงใน United States Strategic Command (STRATCOM) บังเกอร์ใต้ดิน Federal Emergency…

ยี่สิบแปดปีหลังจากเชื้อ Rage หลุดออกจากห้องทดลองและกลืนกินอังกฤษทั้งประเทศ Danny Boyle กลับมาพร้อม Alex Garland ในฐานะผู้ร่วมปลุกชีพโลกที่พวกเขาเคยสร้างไว้ แต่คราวนี้ไม่ใช่เพื่อขยาย “จักรวาลซอมบี้” อีกตอน หากแต่เพื่อเผชิญหน้ากับ “ผลกระทบของเวลา” ที่กัดกร่อนมนุษย์มากกว่าเชื้อไวรัสใดๆ จาก 28 วัน…

ในโลกที่ “ข่าวดี” มักถูกสร้างขึ้นโดยคนที่อยากได้เครดิตมากกว่าความจริง Good News (ชื่อเกาหลี “굿뉴스”) ของผู้กำกับ Byun Sung-Hyun คือภาพยนตร์ที่กล้าหาญพอจะเปิดโปงกลไกของ “ความดีปลอม” ด้วยภาษาหนังที่ทั้งเสียดสี เจ็บแสบ และงดงามในเวลาเดียวกัน หนังเรื่องนี้อาจจะเริ่มต้นอย่าง “ตลกร้าย” แต่จบลงด้วยความขมขื่นระดับชาติ…