ภาพยนตร์เรื่อง “ธี่หยด” (Death Whisperer) ถือเป็นผลงานล่าสุดของผู้กำกับทวีวัฒน์ วันทา ที่เป็นที่รู้จักและได้รับความสนใจเป็นอย่างมากในช่วงเวลาที่เข้าฉายในโรงเมื่อเดือนตุลาคม 2566 ที่ผ่านมา ด้วยความสำเร็จจากรายได้และกระแสที่โปรโมทอย่างดี เช่น หลายๆ คนบอกไปดูซ้ำในโรงหลายรอบ นั่นทำให้เรื่องนี้กลายเป็นจุดสนใจของเราในทันทีเมื่อเข้ามาฉายใน Netflix ในเดือนเมษายน 2567 นี้
แต่เมื่อหลังจากได้รับชมภาพยนตร์แล้ว ต้องยอมรับว่าความคาดหวังดังกล่าวทำให้รู้สึกผิดหวังอย่างมาก ถึงแม้ว่าจะมีจุดเด่นในด้านการสร้างสรรค์งานภาพที่สวยงามและการสร้างอารมณ์ได้เป็นอย่างดีในบางฉาก แต่กลับพบว่าการดำเนินเรื่องราวในระหว่างทางมีความเวิ่นเว้อ และขาดความต่อเนื่องของอารมณ์ในภาพยนตร์ ที่ทำให้ความน่าติดตามลดลงไปเรื่อยๆ
เข้าใจได้ว่าโทนของภาพยนตร์ทำออกมาได้ผิดกลิ่นหนังผีไทยๆ ไปบ้าง แหวกแนวไปทางหนังผีฝรั่งหรือหนังทริลเลอร์สยองขวัญในยุค 80s – 90s ที่ตัวหลักติดหล่มอยู่ในที่ห่างไกลและต้องเอาตัวเองให้รอดจากวิกฤต ซึ่งโทนแบบนี้ทำออกมาดีแล้ว แต่ผิดที่วิธีการลำดับเรื่อง การเล่าเรื่องที่ซ้ำๆ วนไปวนๆ และช็อตฟีลในบางจุดนั่นแหละ ที่ทำให้หนังนั่นไม่น่าประทับใจสำหรับเรา
ตัวละครหลักถูกนำเสนอด้วยความพยายามที่จะสร้างความลึกซึ้งทางอารมณ์ แต่กลับกลายเป็นว่ามีความต่อเนื่องและความเชื่อมโยงระหว่างเหตุการณ์ที่ไม่ชัดเจน ทำให้รู้สึกขาดความลุ่มลึกในตัวละครทั้งตัวหลักและตัวสมทบ และคำว่าธี่หยดที่เปรียบเสมือนจุดขายของเรื่อง นั่งนึกไม่ออกอยู่นานว่าได้ยินไปตอนไหนกันแน่นะ? แถมช่วงปูเรื่อง 20 นาทีแรกเราโดนมนต์สะกดของผีมอญจะทำเอาหลับคาโซฟาเสียด้วยซ้ำ มาตื่นเอาตอนไอ้ยักษ์เอาลูกซองไล่ยิงผีเอาโน่นแหละ
สุดท้ายก็ยอมรับว่า ไม่รู้สึกประทับใจอย่างที่เค้าอวยและชอบกัน แต่ก็ไม่ได้รู้สึกว่าทำหนังออกมาไม่ดีจนหนังมันแย่ขนาดนั้นหรอกนะครับ ถือว่าดูได้แต่คงไม่ถึงขนาดอยากจะดูซ้ำ
อยากจะเขียนอะไรก็เขียนอ่ะครับ แต่ถ้าเขียนผิดหรือตกหล่นไปก็ขออภัยล่วงหน้านะครับ
