หากคุณเคยพับนกกระเรียนกระดาษเล็ก ๆ ด้วยความตั้งใจจนสุดกำลังในสมัยเรียน แล้วเผลอยิ้มเมื่อนึกถึงวันเก่า ๆ ภาพยนตร์ Love Untangled (สาวผมยุ่งหัวใจว้าวุ่น หรือชื่อเกาหลี 고백의 역사) อาจทำให้คุณรู้สึกเหมือนได้กลับไปอยู่ในห้องเรียนปี 1998 อีกครั้ง เรื่องราวดูเรียบง่าย บางครั้งก็ออกจะ “เชย” ด้วยซ้ำ แต่ความจริงใจและความสดใสที่อบอวลอยู่ในหนัง กลับทำให้เรายอมปล่อยตัวปล่อยใจไปกับมันได้อย่างง่ายดาย
เรื่องราวพาเราย้อนกลับไปยังเมืองปูซาน ปี 1998 “พัคเซรี” (ชินอึนซู) เด็กสาววัยสิบเก้าที่กังวลกับเส้นผมฟูหยิกของตัวเองมากกว่าการสอบเข้ามหาวิทยาลัย แต่สิ่งที่เธอหมกมุ่นยิ่งกว่านั้นคือการสารภาพรักกับ “คิมฮยอน” (ชาอูมิน) หนุ่มหล่อขวัญใจทั้งโรงเรียน ทว่าการมาของ “ฮันยุนซอก” (กงมยอง) รุ่นพี่ที่ย้ายมาใหม่และค่อย ๆ เข้ามาอยู่เคียงข้าง กลับทำให้หัวใจของเซรีเริ่มสับสนมากกว่าที่คิดไว้
โครงเรื่องของ Love Untangled ไม่ได้มีอะไรเหนือความคาดหมาย—สาวน้อยที่มีคอมเพล็กซ์ด้านรูปลักษณ์ แอบรักหนุ่มฮอตของโรงเรียน และหนุ่มแปลกหน้าที่คอยช่วยเหลืออยู่ใกล้ ๆ ทุกอย่างเป็นสูตรสำเร็จของหนังไฮสคูลโรแมนซ์ที่เราคุ้นเคย แต่สิ่งที่ทำให้หนังน่าดูคือ “ความสดชื่น” ที่ไหลผ่านทุกเฟรม ตั้งแต่การหยอกล้อเล็ก ๆ น้อย ๆ ไปจนถึงช่วงเวลาที่ตัวละครได้เรียนรู้และเติบโต ความคาดเดาได้กลายเป็นความอบอุ่นที่ทำให้ผู้ชมเผลอยิ้มโดยไม่รู้ตัว
สิ่งที่ต้องยอมรับคือเสน่ห์ของชินอึนซูนั้นแทบจะเป็นหัวใจของทั้งเรื่อง เธอรับบทเป็นพัคเซรีได้อย่างน่ารักและจริงใจ ไม่ว่าจะเป็นเวลาที่เธอพยายามซ่อนความเขินอายต่อหน้าคนที่ชอบ หรือเวลาที่หัวเราะเสียงดังไปพร้อมกับเพื่อน ๆ ทุกฉากทำให้เรารู้สึกเหมือนกำลังเฝ้ามองใครบางคนที่เรารู้จักในชีวิตจริงมากกว่าการดูตัวละครบนจอ และเมื่อเรื่องราวดำเนินไปจนถึงจุดที่เซรีเริ่มตระหนักว่าความรู้สึกแท้จริงของเธอไม่ได้อยู่ที่หนุ่มฮอต แต่คือคนที่อยู่ข้างเธอมาตลอด ความประทับใจก็ยิ่งทวีคูณ
อีกจุดที่น่าสนใจคือการถ่ายทอดบรรยากาศของยุค 1990s ได้อย่างมีชีวิตชีวา ไม่ว่าจะเป็นเสียงเพลง S.E.S. หรือ Zaza ที่ดังจากวิทยุข้างรถบัสทัศนศึกษา กล้องฟิล์มใช้แล้วทิ้ง เพจเจอร์ (เกาหลีเรียก ปิ๊ปปิ๊ 삐삐) หรือแม้แต่เครื่องเล่น “MC Square” ที่เชื่อกันว่าช่วยเพิ่มสมาธิ ทั้งหมดนี้ไม่เพียงทำหน้าที่เป็นพร็อพประกอบฉาก แต่ยังกลายเป็นสะพานที่เชื่อมผู้ชมกับความทรงจำวัยรุ่นของตัวเองได้อย่างแนบเนียน
แน่นอน หนังไม่ได้ไร้ที่ติ บางช่วงโทนหนังอาจดูเว่อร์ไปนิด บางมุกอาจดูเชยในสายตาคนรุ่นใหม่ แต่เมื่อเรื่องราวพาเราเดินไปจนถึงฉากที่เซรีและยุนซอกนั่งคุยกันริมทะเล ความจริงใจในบทสนทนานั้นก็เพียงพอที่จะลบล้างความแข็งทื่อก่อนหน้า และทำให้เราเชื่อว่าหนังเรื่องนี้ไม่ได้ต้องการเล่าเพียงรักใส ๆ แบบสูตรสำเร็จ แต่มันกำลังพูดถึง “การมองเห็นและยอมรับตัวตนของอีกคน” อย่างแท้จริง
ผู้กำกับนัมกุงซอน ซึ่งเคยทำงานกับหนังอินดี้สายดราม่ามาก่อน แสดงให้เห็นว่าเขาสามารถนำมุมมองแบบตรงไปตรงมาและจริงใจ มาผสมผสานกับโครงสร้างของหนังรักวัยรุ่นเชิงพาณิชย์ได้อย่างลงตัว Love Untangled จึงไม่ใช่แค่หนังโรแมนติกที่ชวนให้คิดถึงวันเก่า ๆ แต่ยังเป็นงานที่เต็มไปด้วยเสน่ห์และความอ่อนโยนที่หาได้ยากในหนังวัยรุ่นยุคนี้
อยากจะเขียนอะไรก็เขียนอ่ะครับ แต่มีผู้ช่วยเขียนเป็น A.I. หากเขียนผิดหรือตกหล่นไปก็ขออภัยล่วงหน้านะครับ
