หลังจากเห็นข่าวเยาวชน 5 คนที่อรัญประเทศทำร้ายป้าผัวกันจนถึงแก่ชีวิตด้วยความคึกคะนองนั้น อารมณ์ของเนื้อข่าวและการกระทำของเยาวชนพาให้เราคิดถึงบทลงโทษยังไงถึงจะสาสม แต่แว๊บนึงก็พาให้อดคิดถึงหนังของสแตนลีย์ คูบริก อยู่เหมือนกัน
“A Clockwork Orange” (อะคล็อกเวิร์กออรินจ์ หรือ คนไขลาน) จากนิยายของแอนโทนี เบอร์เกสส์ นำมาสู่แผ่นฟิล์มโดยสแตนลีย์ คูบริก ซึ่งทำหน้าที่พาทัวร์ทางจิตใจและสังคมที่น่าสนใจเกี่ยวกับการมีส่วนร่วมที่ซับซ้อนระหว่างอาชญากรรม บทลงโทษ และจิตใจของมนุษย์ ด้วยการแสดงอันน่าหลงใหลของมัลคอล์ม แมคโดเวลล์ในฐานะตัวละครหลัก อเล็กซ์ เดอลาร์จ ภาพยนตร์เรื่องนี้เจาะลึกเข้าไปในมิติทางจิตวิทยาและสังคมวิทยาของการเล่าเรื่อง โดยนำเสนอการตรวจสอบผลกระทบของการกระทำของคนๆ หนึ่งที่มีต่อทั้งบุคคลและสังคมอย่างละเอียดถี่ถ้วน
ภาพยนตร์เรื่องนี้แสดงภาพให้เห็นอนาคตของโลกดิสโทเปีย(สังคมที่ไม่พึงประสงค์หรือน่าหวาดกลัว)จากมุมมองของคนยุค 70s ที่จินตนาการความเสื่อมโทรมของสังคมแพร่กระจายอย่างแพร่หลาย และความรุนแรงก็แผ่ซ่านไปทั่วทุกด้านของชีวิต “อเล็กซ์” ตัวละครที่แสดงภาพที่มีเสน่ห์อันเยือกเย็นที่มาพร้อมกับความโหดร้ายอันชัดเจนทางอาชญากรรม การกระทำที่ชั่วร้ายของเขาและการไม่สำนึกผิดทำให้เขาเป็นศูนย์กลางของการสำรวจใจความของภาพยนตร์เรื่องนี้
จิตวิทยาของอเล็กซ์กลายเป็นจุดสนใจในขณะที่การเล่าเรื่องดำเนินไป การทดลอง Ludovico ในภาพยนตร์นั้น เป็นการทดลองการรักษา ที่มุ่งขจัดแนวโน้มทางอาญาให้ลดลง โดยใช้อเล็กซ์เป็นหนูทดลอง ซึ่งครั้งหนึ่งเคยเป็นสัญลักษณ์ของความรุนแรงที่ไม่อาจควบคุมได้ ต้องผ่านการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่กับชีวิตของเขาเอง ซึ่งทำให้เกิดคำถามเกี่ยวกับหลักจริยธรรมตามมา ในการปรับพฤติกรรมและธรรมชาติที่แท้จริงของเจตจำนงเสรี
จากมุมมองทางจิตวิทยา ภาพยนตร์เรื่องนี้กระตุ้นให้ผู้ชมไตร่ตรองถึงความอ่อนไหวของจิตใจมนุษย์และผลกระทบทางจริยธรรมจากการใช้มาตรการที่รุนแรงเพื่อควบคุมพฤติกรรมทางอาญา การเทียบเคียงระหว่างความไร้ศีลธรรมในช่วงแรกๆ ของอเล็กซ์กับความอ่อนแอในเวลาต่อมาหลังการทดลอง ชวนให้ใคร่ครวญถึงความเปราะบางของอัตลักษณ์ และผลที่ตามมาที่อาจเกิดขึ้นจากการเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับธรรมชาติภายในของคนๆ หนึ่ง
แต่ในเชิงสังคมวิทยา “A Clockwork Orange” นำเสนอบทวิจารณ์ที่ชัดเจนเกี่ยวกับผลกระทบของอาชญากรรมต่อสังคม และกลไกที่สังคมใช้เพื่อรักษาความสงบเรียบร้อย การเดินทางของอเล็กซ์ จากอาชญากรที่ไม่รู้ผิดชอบชั่วดีไปสู่บุคคลที่ต้องอยู่ภายใต้เงื่อนไขดั่งคนที่ต้องถูกกลไกลมาบังคับไว้และถูกโดดเดี่ยวในสังคม ทำให้เกิดคำถามเกี่ยวกับประสิทธิผลของมาตรการลงโทษ และเส้นแบ่งที่คลุมเครือระหว่างการฟื้นฟูทางจิตใจและการลงโทษเพื่อความยุติธรรม
จากบรรทัดฐานทางสังคมในภาพยนตร์เรื่องนี้และผลที่ตามมาจากความพยายามที่จะปรับเปลี่ยนพฤติกรรมโดยบังคับที่รุนแรงทั้งร่ายกายและจิตใจ ทำให้เกิดการตั้งคำถามถึงวิจารณญาณที่เกี่ยวกับความสมดุลระหว่างปัจเจคบุคคลและความจำเป็นในการสร้างความสามัคคีในสังคม แม้ว่าการทดลอง Ludovico จะถูกนำเสนอเป็นวิธีแก้ปัญหาอาชญากรรม แต่ก็เผยให้เห็นถึงอันตรายที่อาจเกิดขึ้นจากการเสียสิทธิ์เสรีส่วนบุคคลเพื่อประโยชน์ของระเบียบสังคมอยู่เช่นกัน บางครั้งก็เป็นคำถามที่ตอบยากมากว่าทำยังไงถึงจะสาสมนั่นแหละครับ
อยากจะเขียนอะไรก็เขียนอ่ะครับ แต่ถ้าเขียนผิดหรือตกหล่นไปก็ขออภัยล่วงหน้านะครับ
